უკან დაბრუნება

მზერა

თუ აქანდაკებ,

უფრო მძლავრად მოუქნიე ეგ საჭრეთელი.

გული მშრალი აქვს,

არ მგონია, სისხლი დასტყუო.

გადაუზომე მიწა ნაჭრებად,

გაუთხარე შენში საფლავი

და დაარქვი საფლავს - სამშობლო.

ემუქრებოდეს რომ მომავალი,

გაუჩინე უთუოდ შვილი.

დაურღვიე საზღვარი სიკვდილს,

რომ შვილებმა ისევ გიშვილონ

და არ გალოკო მარტოობა, როგორც - შიმშილი.

მიეცი ქრთამი უძილობას,

ყველა ამინდში იქონიე ცოტა - სინდისი.

უარი უთხარ ვუალსა და აქსესუარებს

ნუ აგრძნობინებ, რომ ის არის მხოლოდ - დესერტი.

გამოუგონე მომავლის საქმე, მოიგონე მეორე - ”იგი”.

თიხისაა, დაიმორჩილებ.

შემოგეკვრება კანზე ისე, როგორც მშობელი.

გარდაიქმნება უხილავად მერე ხილული,

რომ აცხოვრო ვულკანის ყელზე,

თუ აუხსნი სიმშვიდის მიზეზს,

მისცემ ყავარჯენს სულისათვის,

არ დასჯი იმით, რომ სიღმეში ვერ შემოგყვა -

ყველაფერი ზედაპირზე აქვს,

გამოიჭერ ამით ბედნიერს,

დაიყოლებ სიმარტივეში

და რომ იფიქრებ, იფიტება თამაშ-თამაშით,

გადაანაცვლებს მზერას მზერაზე,

უფრო მარტივად - გაეხსნება ორმაგი მზერა,

ადგება და ამ საჭრეთელს თვითონ მოგიქნევს.

უკან დაბრუნება